Sen ßen ßir dE yeLkovAn ...

Sen ßen ßir dE yeLkovAn
Biliyor musun?..
Dün gece yine rüyamda seni gördüm…
Yürüyordun yüreğime…
İçimi huzurla dolduran bir sevda esintisiyle geliyordun…
Yine her zamanki melek gülüşün süzülüyordu yanaklarından…
Ben yine bakmaya doyamıyordum, kıyamıyordum her zaman ki gibi…
Haykırıyordum sana olan sevdamı,
Odamdaki duvar saatine…
O biliyordu çünkü…
O biliyordu seni nasıl sevdiğimi…
Sensiz geçen anlarımı soruyordum ona…
O susuyordu…
Akrep dönüyordu yelkovan biçareydi…
O anlamıştı benim seni nasıl sevdiğimi…
Sensizliğimi anlamıştı o küçücük yelkovan…
Bende yelkovanı anlamıştım…
O da akrebe vurgundu…
Benim sana vurgun olduğum gibi…
Yelkovanın aşkı öyle bir aşktı ki…
Anlatmaya kalksam ömür yetmez…
Akreple bir an aynı hizada durabilmek için o döndükçe kendide dönüyordu…
Asla vazgeçmiyordu…
Sadece bir an yan yana gelebilmek için dakikalarca kovalıyordu akrebi…
Tam yan yana geldikleri vakit saatin pilini çıkarıverdim…
Hep yan yana kalsınlar, hiç ayrılmasınlar diye…
Söyle bana ey sevdiğim…
Bizimde yan yana olabilmemiz için,
Bizimde mi pilimizin çıkarılması gerekiyor…
Söyle bana ey sevdiğim…
Nedir bu halimiz, nedendir bu sensizlik…
Hadi sevdiğim gel bana yeniden…
Yüreğime yürü, dol içime; her bir zerreme kadar SEN kokayım…
Gül kokayım şu son satırlarımda…
Bu beden tenine hasret...
Bu yürek kokuna hasret…
Bu gönül sana hasret ey sevdiğim…